|
Magda Verbeke
° Wervik, 12-01-1945
Gemeenteraadslid Kortrijk
02-01-1977 - 14-04-1989
VU
Een Vlaamsgezinde en zelfbewuste vrouw
|
Keuze voor het onderwijs
De ouders van Magda Verbeke hebben elk hun eigen zaak. Vader heeft een
handel in vleeswaren; moeder een kruidenierswinkel. Magda Verbeke wordt in 1945
geboren. Ze is de oudste van drie kinderen. In haar jeugdjaren trekt ze als
monitrice op kamp met de CM. Na de humaniora kiest ze voor een opleiding tot
regentes snit en naad. Ze studeert af in 1965 en gaat meteen aan de slag. In
1969 huwt ze met Johan Seynhaeve. Haar echtgenoot is maatschappelijk werker en
doceert in de IPSOC in Kortrijk. Het koppel gaat na hun huwelijk in Aalbeke
wonen. In 1971 en in 1973 wordt Magda Verbeke moeder van telkens een zoon. Een
dochtertje dat in 1977 geboren wordt, overlijdt kort na de geboorte. In 1979
krijgen de twee zonen er een zusje bij. Na de geboorte van haar eerste kind zegt
Magda Verbeke het onderwijs vaarwel. Ze besluit om zich aan de opvoeding van
haar kinderen te wijden.
Op de lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen
Na de fusie van 1976 gaat de Volksunie op zoek naar inwoners uit de
deelgemeenten die op de lijst willen staan voor de gemeenteraadsverkiezingen die
in datzelfde jaar georganiseerd worden. Het echtpaar Seynhaeve-Verbeke wordt
aangesproken. Het koppel staat bekend als een gezin met uitgesproken Vlaams
profiel. Ze zijn lid van het Davidsfonds. Magda Verbeke maakt ook deel uit van
het bestuur van de Bond van Grote en Jonge Gezinnen van Aalbeke. Haar echtgenoot
treedt liever niet in de schijnwerpers. Hij wordt actief achter de schermen van
de VU en brengt het tot gewestelijk VU-secretaris. Magda Verbeke daarentegen
zegt toe. Het is voor haar een nieuwe uitdaging waarin ze zich vastbijt. Ze
krijgt de zevende plaats op de VU-lijst en wordt samen met drie andere
partijgenoten verkozen. Magda Verbeke is opnieuw kandidaat voor de
gemeenteraadsverkiezingen van 1982. Ze krijgt de tweede plaats op de lijst en
wordt herkozen.
In de gemeenteraad
Magda Verbeke maakt deel uit van de raadscommissie die zich bezig houdt met
het jeugdbeleid. Ze wordt door de gemeenteraad afgevaardigd in de Raad van
Beheer van het speelplein de Warande. Daarnaast heeft ze een zitje in de
Algemene Vergadering van het Groeningeheem dat sport- en recreatieruimte ter
beschikking stelt. In de gemeenteraad legt ze een grote belangstelling aan de
dag voor de belangen van vrouwen. Ze zet zich in voor meer openbare toiletten,
een goede openbare verlichting en kinderopvang. Haar Vlaamsgezinde oriëntatie
uit zich in een pleidooi voor de bevlagging van de Kortrijkse invalswegen met
onder meer een aantal Vlaamse leeuwen naar aanleiding van de 11-juli-feesten. Ze
verdedigt ook de belangen van de randgemeenten. Aanvankelijk concentreert ze
zich op Aalbeke maar na de verhuis in 1985 naar Kooigem breidt ze haar
actieterrein uit.
Kortrijkse politica
Hoewel het de taak is van politica's om de problematiek van vrouwen en
kinderen ter sprake te brengen, onderstreept Magda Verbeke dat ze zich daartoe
niet mogen beperken. Vrouwen en mannen verschillen niet alleen wat
aandachtspunten betreft, maar discussiëren ook op een andere manier. Vrouwen
zijn volgens haar fijngevoeliger en ronden de hoeken in de harde discussies van
mannen af. Vrouwen in de politiek worden nog steeds met argusogen bekeken. Ze
heeft het gevoel dat het werk van vrouwen meer dan dat van mannen met een
vergrootglas wordt bekeken. Anderzijds moeten zowel mannen als vrouwen in de
eerste plaats goed werk leveren. In het bijzonder jonge moeders hebben het
moeilijk in de politiek. Dat heeft ze zelf ervaren. De verantwoordelijkheid voor
het huishouden en de kinderen komt meestal op de schouders van de vrouw terecht.
Magda Verbeke kon evenwel rekenen op de steun van haar echtgenoot.
Coördinatrice van het Kortrijkse Migrantencentrum
In het begin van de jaren tachtig wil Magda Verbeke opnieuw aan de slag in
het onderwijs, maar ze slaagt er niet in om een vaste betrekking te bekomen. Ze
moet zich tevreden stellen met interimwerk. Vandaar dat ze op zoek gaat naar een
nieuwe uitdaging. In 1985 wordt ze coördinatrice van het Kortrijkse
Migrantencentrum. Het centrum biedt informatie, sociale dienstverlening,
Nederlandse taallessen, vrijetijdsactiviteiten en een vrouwenwerking. Het
fungeert als schakel tussen migranten en maatschappij of overheid. Magda Verbeke
is geen kandidaat meer voor de gemeenteraadsverkiezingen van 1988. De uitbouw
van het migrantencentrum vergt steeds meer energie. Bovendien wil ze ook wat
meer tijd met haar kinderen doorbrengen. De politiek was voor haar een goede en
aangename leerschool.
|