|
Rachel Vanhoutte
° Kortrijk, 05-04-1911
+ Kortrijk, 06-11-1985
Gemeenteraadslid Kortrijk
02-01-1939 - 16-12-1946
Christen Werklieden
Engel van de gilde
|
Studerende meisjes
In het interbellum is studeren voor meisjes niet evident. Alleen
studierichtingen die in het verlengde liggen van de verzorgende en opvoedende
rol van de moeder in het gezin komen in aanmerking. Meisjes die willen studeren,
opteren voor verpleegkunde of het onderwijs. Rachel Vanhoutte kiest voor het
eerste; haar enige zus voor het tweede. Desondanks is studeren niet
vanzelfsprekend. De ouders van Rachel Vanhoutte hebben het financieel moeilijk.
Vader Vanhoutte verliest bij een tyfusaanval één van beide ogen. Het andere
oog sneuvelt tijdens een ontploffing in de stokerij waar hij werkt. Hij verliest
zijn werk en kan als blinde man niet langer de kost verdienen voor zijn
echtgenote en zeven kinderen. Met financiële hulp van de zusters Paulinen heeft
Gabriëlle Vanhoutte net het diploma van onderwijzeres behaald. Voortaan
verdient zij de kost voor de familie. Ook de drie oudste broers die op
vijftienjarige leeftijd de school verlaten, dragen bij. Rachel Vanhoutte wil
graag verpleegster worden. De opleiding start pas aan zeventien jaar. Tussen
haar vijftiende en zeventiende werkt ze als winkeljuffrouw. Met toelating van de
bisschop vat Rachel Vanhoutte in 1928 de studies verpleegkunde aan in de
Sint-Elisabethschool in Leuven. In 1931 studeert ze af als sociale verpleegster.
De twee jongste broers beginnen te werken na het beëindigen van de humaniora.
Sociale verpleegster
Na het behalen van haar diploma krijgt Rachel Vanhoutte een aanbod om in het
Leuvens universitair ziekenhuis te werken. Ze gaat evenwel liever aan de slag in
haar geboortestreek. Op die manier behoudt ze het contact met haar familie die
ervoor gezorgd heeft dat ze kon studeren. Rachel Vanhoutte begint als sociale
verpleegster bij de CM in Wevelgem, maar kan al na korte tijd overstappen naar
de Kortrijkse CM. Ze wordt belast met de thuisverzorging van patiënten en staat
in de beginjaren ook specialisten bij die een operatie in de woning van de
patiënt uitvoeren. De verplaatsingen gebeuren in die tijd per fiets. Een
verpleegster moet zeven dagen op zeven beschikbaar zijn en dat zowel overdag als
's nachts. Het is derhalve een veeleisend en vermoeiend beroep. Vandaar dat een
verpleegster best ongehuwd blijft. Zowel Rachel Vanhoutte als haar zus die in
het onderwijs werkzaam is, zijn nooit getrouwd. Kort voor de Tweede Wereldoorlog
krijgt ze een auto ter beschikking die evenwel door de Duitse troepen opgeëist
wordt. Vluchtelingen en priesters kunnen rekenen op onderdak bij de zussen
Vanhoutte. Steeds opnieuw wordt Rachel Vanhoutte getroffen door de armoede in de
gezinnen die ze bezoekt. Ze speelt de namen van hulpbehoevende families door aan
haar zus, die van een dame uit de burgerij geld krijgt om communicanten te
kleden of hulppakketten samen te stellen. De zussen hebben ook veel uitgedeeld
van wat ze zelf bezaten. Niet zelden helpt Rachel Vanhoutte werklozen aan een
baan. Omwille van haar onbaatzuchtige inzet voor de zieke en arme mensen wordt
ze na haar dood in 1985 "de engel van de gilde" genoemd.
Politiek engagement
Als sociale verpleegster komt Rachel Vanhoutte terecht in de Raad van
Bestuur van de Kortrijkse CM. Ze is ook actief in de verschillende takken van
het ACW en de Middenraad. In 1932 neemt ze voor het eerst deel aan
gemeenteraadsverkiezingen. Ze krijgt de veertiende plaats op de Katholieke
Werkerslijst. De lijst telt drieëntwintig namen. Ze wordt niet verkozen. Dat
gebeurt wel in 1938. Rachel Vanhoutte verwerft een zetel in de Kortrijkse
gemeenteraad voor de Christen Werklieden. Ze legt een uitgesproken
belangstelling aan de dag voor de sociale problematiek. Haar mandaat is evenwel
van korte duur. Spelbreker is de Tweede Wereldoorlog. Bij de eerste naoorlogse
gemeenteraadsverkiezingen van 1946 stelt ze zich niet langer kandidaat. Ze ruimt
plaats voor haar broer. Joris Vanhoutte zal dertig jaar onafgebroken in de
Kortrijkse gemeenteraad zetelen. Dit politiek engagement is een uitvloeisel van
zijn loopbaan in het Kortrijkse ACW. Hij klimt er op van bode tot syndicaal
leider. Hij wordt afgevaardigd naar het paritair comité van de hout- en
bouwsector. Dit terrein is voor hem niet onbekend want hij heeft een aantal
jaren gewerkt als meubelmaker. Rachel Vanhoutte behoudt haar interesse voor het
reilen en zeilen in de Kortrijkse politiek. Via haar broer probeert ze de
problemen van de kleine man op de politieke agenda te plaatsen.
|